در گذشته و زمان های قدیم بخشی از کارهای هنری در زمینه اقدامات رزمی جنگ و حماسی، در می آمد است.و یکی از سبک های موسیقی که در جنگ نقش مهمی داشته است،
از ابتدای خلقت انسان دوران بسیار کمی وجود دارد که انسان بدون جنگ و در صلح کامل به سر برده باشد. بنابراین در تمامی جنگ ها، موسیقی نقش بسیار موثری را ایفا کرده است.از زمان های قدیم سرود های جنگی، باعث ایجاد نشاط و حس پیروزی در سربازان می شده است، که این موسیقی ها باعث تحریک احساسات میهن پرستی و وطن دوستی و ایجاد شجاعت افراد بوده است. یکی از هوای بسیار موثر موسیقی نظامی ایجاد خوف و ترس در دل و دشمنان و تقویت روحیه دلیری و جنگجویانه سربازان بوده است.
در موسیقی های نظامی و حماسی، ساز های مورد استفاده قرار می گرفتند، که دارای صدایی بسیار مهیب و بلند و رسا،همچنین با وقار و باشکوه هستند.که علاوه بر برانگیختن سربازان خودی، باعث ایجاد وحشت در وجود دشمن هم می شدند. و سازهایی که در این دسته موسیقی مورد استفاده قرار می گرفتند، شامل؛ انواع سازهای بادی،کوبه ای و مجموعه‌ای از انواع ساز های سنتی و ملی و یا آلات و ادوات نقاره بودند.که در نقاره خانه ها هم به کار برده می شدند.تمامی آهنگ ها،نغمه های نظامی، معمولا با یک نوع ساز بادی، مثل شیپور یا کرنا و به همراه طبل یا نقاره و در برخی از موارد به تنهایی به صورت تک صدایی نواخته می شدند.
در کتاب تاریخ موسیقی ایران، درباره موسیقی نظامی و حماسی کشورمان این چنین آمده است که در پیکار ها،برای برانگیختن احساس وقار و دلیری و شجاعت و میهن دوستی در بین سپاهیان و مرعوب ساختن دشمنان و همچنین، به علاوه این ها برقراری انتظارات در یورش ها و جنگ ها، گریز و تدابیر دیگر جنگی، از انواع آلات موسیقی بادی کوبه‌ای، که پر صدا و باشکوه و با وقار و رسا میباشند،مانند انواع بوق ها طبل ها استفاده می شده است.